Homoseksualnost nije bolest!

1950. godine dr. Evelyn Hooker odlučila je nizom psiholoških testova testirati trideset homoseksualaca i trideset heteroseksualnih muškaraca. Muškarci ove dvije grupe nisu se međusobno razlikovali po dobi, kvocijentu inteligencije ili stepenu obrazovanja. Sami su već prije tog istraživanja procijenili jesu li ove ili one seksualne orijentacije. Ni jedan od ukupno 60 ispitanika u vrijeme istraživanja nije bio na terapiji.

Svi muškarci su prošli opsežna ispitivanja s nizom ozbiljnih i naučno potvrđenih psiholoških testova. Zatim su rezultate testa protumačili eksperti za pojedine testove, ne znajući pritom koji je od testova ispunio heteroseksualac, a koji homoseksualac. Zadatak stručnjaka je bio da procijeni stepen psihološke prilagodbe ispitanika.
Rezultati su sledeći: stručnjaci nisu otkrili razliku u stepenu psihološke prilagodbe, odnosno psihološkom zdravlju, između gejeva i heteroseksualaca, što je značilo da su homoseksualci psihološki normalni, baš kao i heteroseksualci.
Nakon ovog istraživanja,sprovedena su i brojna druga naučna istraživanja koja su potvrdila rezultate dr. Evelin Hooker i dovela do odluke Američkog psihijatrijskog društva da eliminira homoseksualnost 1973. godine iz Dijagnostičkog i statističkog priručnika mentalnih poremećaja (DSM).

1975. Američko psihološko društvo je javno podržalo taj korak, navodeći da „homoseksualnost sama po sebi ne podraźumijeva oštećenja u pouzdanosti ili opšte društvene ili profesionalne sposobnosti“
Američko psihološko društvo smatra da profesionalci za mentalno zdravlje treba da igraju najvažniju ulogu u uklanjanju stigme mentalnih bolesti koja je dugo povezana sa homoseksualnom orjentacijom.

Povezani postovi:

Od radikalizacije do reformacije: Ispovijest jednog od prvih džihadista Francuske Radionica o štetnom uticaju nargile na mlade ljude Ženska Mentorska Mreža počela sa radom: Podrška za 54 žene na početku karijere