Zbog svog jedinstvenog, osvježavajućeg ukusa lubenica je omiljena poslastica mnogih ljudi tokom ljetnjih dana. Ipak, ovo voće nije oduvijek bilo tako ukusno..Prije nego što je postala slatka, ljetnja poslastica, lubenica je bila u potpunosti korisno voće. Zapravo, lubenice iz drevnih vremena bi bile teško prepoznatljive čak i za najodanije ljubitelje ovog voća danas. Čvrsta, puna sjemenja i blijedo zelena, karakteristične su bile po svom blagom ili gorkom ukusu. Ali uprkos njihovom neukusnom sadržaju, očigledno su bile važno voće čim su zadržane sve do danas. One su obrađivane stotinama godina prije nego što su postale nešto vrijedno za posaditi.
Kao autohtono voće Afrike, lubenice su uzgajane na ovom kontinentu još od drevnih vremena. U jugozapadnoj Libiji iskopano je sjeme staro 5000 godina, a ostaci lubenice koji datiraju iz oko 1500. godine p. n. e, otkriveni su u temeljnim naslagama ispod zidova sudanskog hrama. Arheolozi su takođe pronašli sjeme i fotografije različitih vrsta lubenica u grobnicama drevnog Egipta od prije 4000 godina. Ove vrste uključuju divlje lubenice, kao i duguljaste predake pustinjske lubenice.
Ali pošto nisu bile ukusne, za šta su ove lubenice bile dobre? Prema radu Harija S. Parisa, hortikulturologa iz Organizacije za poljoprivredna istraživanja iz Izraela, drevni Egipćani su vjerovatno sakulpljali ovo okruglo voće zbog vode. Divlje, ili “spontane” biljke, kaže Paris, mogu biti izvor čiste vode tokom duge sezone suše, a mogu se upotrijebiti kao hrana za stoku i životinje.Ovo možda može da objasni zašto su lubenice pronađene u grobnicama faraona, kako kaže Paris. Faraoni bi trebali ostati hidrirani na njihovom dugom putu do posmrtnog života, a lubenice su možda najbolji način da se voda obezbjedi.
Za putnike su također bili potrebni izvori vode kako bi ih održali. Moguće je da su putnici nosili lubenice sa sobom kao neku vrstu prirodnog rezervoara. Pored trgovine, uloga lubenice kao izvora pitke vode pomogla je ovom voću da pronađe svoj put u novim regijama.Kada su Grci došli u posjed ovog voća, oko 400. godine p. n. e, lubenica je upotrebljavana i u medicini. Također je imala sposobnost da pomogne ljudima da ostanu hladni, štitila ih je od vrućine.Do prvog vijeka, objašnjava Paris, lubenica je postala slađa. Zapisi na hebrejskom jeziku sa kraja drugog vijeka, kao i tekstovi na latinskom iz 6. vijeka, grupišu lubenicu sa drugim slatkim voćem, kao što su nar, smokva i grožđe. Iako je i dalje bila daleko od moderne lubenice, bila je na dobrom putu da postane nešto slađa.
Izvor:nationalgeographic.rs
